The little rebel inside me

Wat ik eerst even wil zeggen.
Ochjee, was ik toch bijna van plan om met het bloggebeuren te stoppen. Waarom? De kijkcijfers bevielen mevrouw niet. Dat klinkt heel verwend en misschien een beetje raar, maar ik doe dit op zich niet voor mezelf (wat blijkbaar veel mensen denken). Eigenlijk doe ik dit voor niemand, ik ben met de blog begonnen omdat ik iets heel grappigs zag (de bouwvakkers) en het dat op internet wilde gooien. Maar als ik het in een Facebookbericht zou doen zou het bericht te groot worden, en daarom heb ik het maar in een blog gezet.
"De kijkcijfers" kun je in een bepaald schermpje zien en die waren van 60 naar 16 gegaan en op Facebook kreeg ik ook weinig tot geen respons dus toen dacht ik, goh, mensen vinden het blijkbaar niet leuk. En als het niet leuk is, waarom zou ik het dan nog doen?
Dus vandaar. Maar er waren genoeg mensen die vonden dat ik door moest gaan en daarom ga ik nu vertellen wat voor een spannend avontuur ik vanmorgen heb meegemaakt.

Wat er gebeurde.
Eigenlijk heb ik een enorm trauma aan mijn kleinekindertijd, bijna iedereen heeft als kleuter of peuter zijn haar wel eens afgeknipt. Ik dus niet. Als ik een schaar in mijn handen had (als ik dat durfde tenminste) dan gingen gelijk alle alarmbellen af 'PANIEK, SCHAAR, NIET IN JEZELF KNIPPEN'. Ik heb dus nooit vreemde plukjes gehad of rare kale plekken in mijn haar, en dat gebrek aan kinderheid knaagt hoor, geloof me.
Ik stond vanmorgen te denken aan hoe relatief veel celebrities hun haar afknippen, eerst Emma Watson, toen Miley Cyrus en nu Jennifer Lawrence. Eigenlijk wil ik al best lang een nieuw kapsel maar ik liet mijn haar maar lang (en dood en gespleten) worden onder het mom "het is voor KiKa". En daarbij moet ik tijd en energie hebben om naar de kapper te gaan. Kortom, genoeg redenen om gewoon zelf een schaar te pakken en mijn schitterende en afgestorven lokken te kappen.
Eerst dacht ik aan een coupe de Miley:
   Maar daar zag ik maar van af aangezien ik geen miljardair ben en dus geen peperdure extensions kan betalen als het kapsel een beetje tegenvalt.

Helaas was daardoor Jennifer Lawrence ook geen optie, maar effe Sirius mensen, haar haar is echt te gek (ik heb niks tegen Miley hoor).

Dus: haar natmaken (doet de kapper ook altijd dus zal wel goed zijn) (ontzettend ongemakkelijk om dat bij jezelf te doen), drie spiegels, een schaar en een bak, want ik had geen zin om de badkamer te moeten stofzuigen of vegen ofzo. Alleen de schaar werkte niet heel goed, waarschijnlijk lege batterijen, want het ging iets minder soepel dan bij de kapper maar het hoefde ook niet een ontzettend rechte lijn zijn. Het is trouwens verschrikkelijk onhandig om je eigen haar te knippen, je moet je rug kunnen zien in de spiegels en dan moet je in spiegelbeeld de schaar besturen. Oplossing voor de doe-het-zelfers die zichzelf ook een nieuwe coupe willen aanmeten: maak een staart en knip die eerst af, dan gaat het veel makkelijker.

Genoeg huishoudelijke tips, na 10 minuten knippen en mezelf in rare bochten wringen (letterlijk) was dit het resultaat:

SELFIIEE (met de duck)

 En aangezien ik de smaak te pakken had heb ik Hugo (mijn lieftallige broertje) (kunnen jongens lieftallig zijn?) zover gekregen dat ik hem ook mocht knippen. Het resultaat was... nouja... ik vind het wel goed gelukt, als hij er een beetje gel in doet....


Nou, tot hier dan mijn Rambo Light verhaal. Mam vond mijn haar wel leuk, ik heb een idee wat je van Hugo's nieuwe look vindt. Maar weet je wat het fijne is van haar, het groeit gewoon weer aan.
Ohja, en KiKa, sorry, je houdt nog wat tegoed.

Interview met mijn konijn

Zo. Hoi. Stel jezelf maar even voor.
Ik ben Famke en ik ben drie. En wit... Kan ik dat zeggen zonder racistisch te zijn?

Ja is goed, ik ben ook wit. Maar als ik het zeg is het wel racistisch.
Maargoed, is het leuk bij die gezellige Van der Welletjes? Of vind je het daar nu wel welletjes? (wat een verschrikkelijke woordgrap)
Ja nou het is niet echt leuk ofzo want de buren hebben een hond. En als die gaat blaffen en ik in de tuin mag rondlopen, dan schrik ik en ren eerst rondjes door de tuin en dan ga ik onder de glijbaan zitten. Soms is de hond van de zoon van de buren ook mee en dan mogen de baasjes blij zijn als ik geen hartaanval krijg.

Rondjes rennen... Verder ben je normaal?
Nee, ik wilde vroeger altijd ontsnappen door onder mijn ren door te graven, maar er is nu gaas als vloer dus dat kan niet meer. Ik eet alles wat los en vast zit, inclusief het hout van het hok, en ik wil nooit dat iemand me aanraakt tenzij ze eten hebben. Wat dat betreft pas ik wel bij de rest van de familie.
Oja, en ieder voorjaar pluk ik mezelf kaal omdat er dan geen mannetje bij me in de buurt zit.

Aha... Waarom eet je je hok op en epileer je jezelf? Heb je jeugdtrauma's?
Ik ben bij mammie weggehaald toen ik een paar maanden was, kan dat een trauma zijn? Ik heb zodra ik thuis kwam van schrik meteen de tafel ondergezeken, daarvoor wilde ik nog even mijn excuses aanbieden. Mijn mammie was trouwens ook een... een.... nouja, laat ik zeggen dat ze al heel veel kleine konijntjes heeft gehad en ze weet niet van welke mannetjes die allemaal waren. De grote baas weet dat waarschijnlijk wel, maar daar wil ik niks meer mee te maken hebben want die vond mijn oren niet goed staan. En je oren moeten goed staan want anders kan hij je niet meenemen naar een konijnenwedstrijd en bakken met geld met je verdienen. Net als met drugsdealers, als je oren niet goed staan kan je geen geld verdienen.

Dat heeft niets met drugs dealen te maken.
Hou je mont.

Het is mond, met een d.
Ik ben een konijn, weet ik veel. Ik kan niet eens schrijven

Je bent wel een beetje dominant hè?
Tja, bepalen van rangorde, en ik ben duidelijk een hogere rang dan jij.

Zullen we er maar geen probleem van maken? Waar komt 'Famke' eigenlijk vandaan?
Die kinderen van Van der Wel zijn er zo ontzettend trots op dat hun oma in Friesland geboren is, en dat zijn dus voor een kwart Fries zijn, dat ik Famke heet. Het betekent meisje in het Fries.

Eigendunkers.
Het is dat ik het zelf niet kan zeggen.

Dus het is helemaal niet leuk bij die familie?
Nu ik het zo bekijk.... Mijn dak is trouwens net met de storm van me afgevlogen, gelukkig kwam die fantastische Esther, die heeft het dak weer in elkaar gezet en er stenen opgelegd. Maar is was dus wel dakloos en er is water in mijn hok geregend, en erger zelfs, in mijn etensbak.
Nouja, ik heb tenminste zelf de keuze of ik kaal geplukt word of niet, die angora's van de massaproductie hebben die vrijheid niet.

Zullen we dit interview maar stoppen? Straks ga ik nog door jouw antwoorden te manipuleren de familie of de angora's zwart maken. Dan kunnen ze net zo goed zwarte konijnen plukken.
Je kan ze ook kammen, dan heb je ook wol, alleen dan zonder dierenleed. Maar zo verdient de massaproductie er niet genoeg aan, vandaar het plukken.

Ik zal het in gedachte houden, mocht ik ooit de behoefte hebben aan een angoratrui.
Oke.

Dank voor dit intervuuuuu.
Graag gedaan.