Nounou Esther, keep it effe cool met die blogoverdaad. Voor de echte hardcore fans: sorrysorrysorry, het spijt me echt tot in de grond van mijn ziel (en dat is een zwart gat, kun je voorstellen) dat ik jullie zo lang zonder Esther-updates heb gehouden. Voor de iets mindere hardcore fans: hah, pech. Lezen bitches.
Dus, wat doe ik naast me afvragen op wat voor een manier ik mijn Primark én mijn suikervrije bloggies ga maken (want voor beide heb ik al heel veel inspiratie)? Het is iets met VWO, een extra programma op de uni, een theaterfestival (en ik ben door naar de finale, joepie de poepie), toneelvereniging, rijles, zangles (vraag niet of ik wat voor je wil zingen want dan eet ik voortaan alleen nog maar knoflook voordat ik naar je toe ga) en nog wat dingetjes. Ohja, en in case of having to do homework speel ik ook nog schaamteloos van die afschuwelijke Facebookspelletjes. Erreg hè?
Niet dat ik zeur hoor! Want over het algemeen ben ik best wel positief (of dat hou ik mezelf in elk geval graag voor) behalve op het gebied van bloedgroep kwam ik laatst achter (O negatief, vet handige shit volgens het internet).
 |
| Vet goede kwaliteit heeft dit plaatje trouwens |
Maar nu komt wat ik, op dit moment, het coolste vind: ik ben aangenomen bij Oostpool!! Woehoe!!! Voor degenen die nu denken: 'huh? Oostpool? Ik dacht dat er alleen een noord- en zuidpool waren.' Oostpool is een toneelgroep in Arnhem en ze maken ieder jaar met 40 jongeren een voorstelling. Die 40 jongeren zijn niet alleen acteurs maar ook muziekmakers en beeldende dudes en dudettes. Het idee is dat je het hele jaar vet veel repeteert en dan uiteindelijk een stuk hebt dat cool genoeg is om je familie ervoor uit te nodigen. Dit jaar wordt Het Lijden van de Jonge Werther gedaan, een toneelbewerking van het boek van Goethe. Volgens Wikipedia pleegden mensen zelfmoord na het lezen van het boek. Ik hoop dat het theaterpubliek in Arnhem ook veel artsen bevat.
However, wij gaan dus lekker pretentieus Goethe oefenen en dat is heel fijn en dat wilde ik even gemeld hebben (voor degenen die graag op de zaken vooruit lopen, de voorstellingen zijn op 6, 7, 8, 11, 13, 14 en 15 mei. Ja, dat is inderdaad voor en tijdens de examens maar hé,
livin' on the edge).
 |
Voor de moeilijkerds, dit is een recente foto, Schneider VS Bax
is een film die dit jaar uitkwam, maar ze is best mooi toch? |
Oké, nu komt iets waar ik al een tijdje ontzettend geïntrigeerd door ben. Kent iemand dat programma van Sophie Hilbrand 'Sophie in de kreukels'? Daarin ondervraagt Sophie Hilbrand BN'ers, deskundigen en weet ik wie nog meer over hun mening op het gebied van botox/overdadig veel make-up/facelifts, kortom: hoe verberg ik het beste dat ik ouder wordt. Het schijnt dus dat super veel mensen, en dan vooral BN'ers en ik denk ook veel mensen die in de grote stad wonen (sorry jongens, Nijmegen valt niet onder 'de grote stad'), massaal naar alle middelen grijpen die ze te pakken kunnen krijgen om zich voor de buitenwereld maar mooier te maken dan dat ze werkelijk zijn. We hebben het hier trouwens over vrouwen, een man met een dikke laag mascara is weer een heel ander verhaal. Nu is dus de vraag: waarom doen ze dat? Sophie heeft er een heel empirisch (zo, een moeilijk woord gebruiken kan ik ook weer van mijn to do-lijstje afvinken) onderzoek ernaar gedaan maar hier komt mijn eigen theorie, misschien is dit een theorie die algemeen bekend is of misschien zeg ik nu allemaal rare dingen maar dat maakt me niet zo veel uit. Doorgaans zie je alleen maar mooie mensen op tv en daar worden anderen, ook BN'ers, heel onzeker van. Omdat ze zelf dan ook zo mooi willen zijn gaan ze er van alles aan veranderen en zo worden hún 'voorbeelden' weer onzeker van hèn. Dus het versterkt zich zeg maar de hele tijd. Het is al zo ver dat mensen van in de dertig klagen over uitgezakte lichaamsdelen, mensen van twintig dat die rimpeltjes zien, tieners met grijze haren. Over een aantal jaar wordt met de Blije Doos ook een rollator voor de uk geleverd.
Nu vraag ik me dus af, en vergeef me dit egocentrische trekje, wat een plastisch chirurg aan mij zou veranderen. Ik vind Sophie een mooie vrouw en toch was ze volgens de plastisch chirurg, in haar eigen woorden, 'rijp voor de sloop'. Wat zouden ze dan zeggen van een achttienjarige die dan wel niet de mooiste van de klas is maar ook niet super lelijk is (hoop ik). Mooi onderwerp voor een pws, zoek een plastisch chirurg die je kunt interviewen, ga naar een schoonheidssalon, want die mensen kunnen je denk ik ook heel interessante dingen vertellen over hoe je eruit 'moet' zien, en vraag je medeleerlingen om wat relativeringen want anders schiet je denk ik spontaan in een depressie. Mocht je heel toevallig geen partner hebben maar wat morele steun wel gewenst vindt, ik doe zo met je mee want ik vraag het me echt af en als je als jong volwassene/puber/gup nog niet strak genoeg bent, waar ligt dan de grens.
Of ik later botox ga gebruiken? Nou, ik ambieer wel een carrière als yup met een bakfiets dus wie weet....
Goed, dan nog een leuke afsluiter, voor de gezelligheid. Iedereen kent denk ik die pagina van Humans of New York wel. Voor degenen die het niet kennen; het is een ding (Facebook, site, boek) dat beheerd wordt door een fotograaf die de meest vrolijke en droevige verhalen uit mensen los weet te krijgen, een schitterende foto van ze neemt en die vervolgens samen op Facebook zet.
 |
| Dit bedoel ik dus, Groot is homo maar zijn moeder weet het niet. Tragisch vanwege het verhaal en grappig omdat.....nouja....die gast heeft boomschors aan zich hangen. (Patrick van der Linde laat alle opties open maar ik denk dat het een man is) |
Nou had hij laatst dus een serie over vluchtelingen. Ja, ik hoor iedereen al zuchten van tjee, daar worden we al zo mee doodgegooid (met het 'vraagstuk' bedoel ik, niet met de vluchtelingen) maar wees gerust, ik zal geen uitgebreide politiek correcte verhalen gaan houden en dat kan ik ook helemaal niet. Ik wilde alleen even deze fotoserie delen die in een reactie op een foto stond:
http://darbarnensover.aftonbladet.se/chapter/english-version/ Het zijn echt bloedmooie foto's maar de verhalen erachter zijn verschrikkelijk. De fotograaf is een Zweed en heeft een tijdje door Europa gereisd om kinderen te fotograferen die met hun ouder(s) gevlucht zijn, als die ouders nog in leven waren ten minste. Ze slapen op plekken waar je niet moet gaan slapen als je de winter door wil komen en hebben enorme trauma's opgelopen door bommen, geweren en andere enge oorlogsdingen.
Verder wil ik nog even zeggen dat als deze kinderen en hun mede vluchtelingen geluk zoeken ze daar nog ver van verwijderd zijn. Nou hoeven we niet massaal een vluchteling in huis te nemen, dat is niet te doen en dat weet ik ook wel, maar van mij mogen ze best een boterham en een dekentje krijgen. Dat kan denk ik best wel zonder dat je stopt met de kindjes in Afrika te redden of je baan 'af te laten pakken' of de maagdelijkheid van je dochter weg te geven. Wow, ik klink nu super links of niet dan. Nou ja, kan op zijn tijd ook geen kwaad. :-)
En voor nu, lekker slapen en morgen weer gezond op (dat was een Sonja Barend reference).
